Jodi Picoult'un "Kız Kardeşim İçin" isimli romanı... Allan Ball'un "Six Feet Under" isimli dizisi... Orhan Pamuk'un Sessiz Ev isimli romanı... Bunlar tamamıyle birbiri ile alakası olmayan yapıtlar, yapımlar, eserler vs. Bunların konularına baktığınız zaman birbirleriyle hiç alakası yok. Karakterler de birbirine hiç benzerlik göstermiyor. Six Feet Under'daki Nate Fisher gibi vurdumduymaz bir kişilik ne KKİ ana karakterlerinde ne de Sessiz Evde mevcut. Ne Sessiz Ev'deki Nilgün gibi bir "komünistimsi" SFU ve KKİ'de var. Ayrıyetten Sessiz Ev'de ve SFU'da, KKİ'deki Anna gibi ailesini çaktırmadan korumayı amaçlayan bir insan göremezsiniz. Belki birbirlerine bağlıdırlar ama bu derece üst düzey bir düşünce ile birbirlerini korumayı amaçlamamışlardır. Bu 3 karakteri bir araya getiren nokta ise bambaşka birşey. Bu karakterler eserin sonunda ani bir şekilde ölüyor. Sapasağlam adamlar kızlar çocuklar bir bakıyoruz ki güzelim yaşamlarına ömürlerinin baharında güle güle demişler. İşte bu beni sıkıntıya soktu bu akşam.
Öğlen vakti Nilgün yaşama gözlerini yumdu. O güzelim Nilgün'ün çocukluk arkadaşı olan herkesin büyük adam olmasını beklediği Hasan, yoldan sapıp ülkücülere katılmasıyla birlikte hayatı istenmedik yollara sapıyor. Ve nilgün o çocukluk arkadaşından yediği hunharca dayağa ancak birgün dayanıp can veriyor.
Nate "the Great" Fisher'ın ölümü ne kadar beklenmedik olsa tıbbi geçmişine baktığımız zaman olması normal karşılanabilecek bir ölüm. Ancak Nate'in içinde bulunduğu psikolojik zaman bu durumu çok kötü yapıyor. Kendine yeniden bir aile kurma ve minicik yavrusunu büyütme telaşı içinde olduğu dönemlerde gelmesi şüphesiz pek çok kişiyi üzmüştür.
Belki de beni en çok hüzünlendiren ölüm ise Anna'nın ölümüdür. Evet belki bu kitap liselilerin okuması için yazılmış bir kitaptır. Benim gibi insanların beğenmeyeceği bir kitaptır. Ama başladığım bir kitabı bitirmeden bırakmama alışkanlığımdan dolayı uzun bir süre zarfına yayılmış olan bu kitabı okuma sürecimin sonuna vardığımda uykumun olmadığı bir tren yolculuğundaydım. Ben tüm bunları yaşarken, Anna ise ailesine karşı kazandığı mahkemenin ardından avukatı ile yola çıkmıştı. O yolculuğun sonu ölümle bitti ve ben neredeyse trende neredeyse gözyaşlarımı tutamayacaktım. Kitap bittikten sonra kitabın arkasında Jodi Picoult ile yapılan söyleşide anlattıklarına göre yazarın kendi öz oğlu da kitabın sonunu okuyunca dayanamamış ve gözyaşlarına boğulmuş.
Tabii bu ölen arkadaşlar bir Selim Işık veya bir Hikmet Benol değil, sevgili Güntekin. Onlar hayata tutunamamış insanlar olarak intiharı seçen kişilikler. Kimbilir belki birgün onlara da bir yazımda değinirim.
Bütün bunların üstüne sos koymak istiyorsanız, Attila İlhan'ın iki ayrı şiirinden alınmış dizelerle size veda etmek istiyorum efendim. Buyrun;
Korkacak bir şey yok hesap tamam
Sıram geldi mi hatta güleceğim
Kendimi hazırladım biliyorum
Önce turgut arkasından ömer haybo
Daha sonra varujan sonra nureddin
Sonra ben değilsem demokrat toni
Sonra o değilse mutlaka benim
Kendimi hazırladım biliyorum
aysel git başımdan ben sana göre değilim
ölümüm birden olacak seziyorum.
hem kötüyüm karanlığım biraz çirkinim
aysel git başımdan istemiyorum.
Attila İlhan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder